KİMSE BU HAYATI İNCİNMEDEN GEÇİREMEZ

Merhabalar dostlar,

Bir öğretmen, bir yönetici, bir anne ve hepsinden de önce bir kadınım.

Bazen duygu yüklü,

Bazen realist,

Hayal gücü geniş,

Optimist çoğunlukla,

Çokça da yazarım hayatın içinden -konuşmaktan-ziyade..

Hepimizin hissettiklerini..

Tüm insanca duyguları..

Her hafta görüşmek dileğiyle..

Ve yeni haftaya birlikte merhaba..

Merhaba kavuşma sevinçleri..

Şimdi dostlar bahsim;

Günlük rutininizi düşünün..

Kalkarsınız hazırlanma düzeni. İşe gidiş..günlük rutinler.. günlük yoğunluk koşuşturmacalar..

Akıp giden zamanda bazen anı dondurursunuz. Gün içinde, bazen hafta ya da belki haftalar içinde durdurursunuz anııı...

Kimi zaman bir müzik tınısıyla, Kimi zaman bir derin nefesle, 

Kimi zaman sizi gülümseten bir karikatürle,

Kimi zaman bir karın atıştırmasıyla,

Ya da yüzünüzü okşayan rüzgarla,

Ya da atmayı başarabildiğiniz hızlı adımlarlarla,

Öksürmeden çekebildiğiniz derin nefesle,

Kalp, şeker, tansiyon, kanser gibi problemleriniz yok.. 

Bu problemleri taşıyanlara kendinize olmuş gibi üzülseniz de...

Sağlıklı,hızlı adımlarla ilerliyorsunuz..

Hani gün hızıyla geçerken donduğumuz, dondurduğumuz anlar vardır elbette hepimizin..

Tıpkı hayatın genelinde hissettiğimiz özel zamanlar gibi..

Hedeflerimiz vardır hepimizin..

Başarılı olmak isteriz. Ne muhteşem bir duygu...

Başarının hazzı...

Makam, mevki, iyi bir gelir...

Masal gibi..

Oysa ki bedeli öyle kolay değildir. Hiçbirinin..

Daha çok uykusuz geceler, daha çok dikkatli ve daha detaycı olmak..

Ya da kadınlar için anne olma. O varlığı içinde hissetmenin verdiği mucizevi güç..

Herşeye değer o his.. oysaki mesele doğurmakla bitmiyor. Hakkaniyetli, vicdanlı, ahlaklı, mutlu, güzel bir varlık yetiştirmek gibi bir sorumluluğa girdiğinizi anlıyorsunuz bir anda.

O yaşadığınız muhteşem hissin ne kadar ağır bedelle ödendiğini anlayıveriyorsunuz tüm çıplaklığıyla..

Ya da sınırsız saf sevgiye boğulmak..

Rutininiz olsun mesela..

Sonu sınırsız gözyaşı olsa da seçer miydiniz.

Öğrendiğim şey ise her güzel olanın bir bedeli var..

KİMSE BU HAYATI İNCİNMEDEN GEÇİREMEZ.

Soruyorum size:

“NE KADAR CESURSUNUZ”

Tüm bu arzu ettikleriniz bedelsiz değilse,

Katlanırmısınız sonuçlarına..

Günlük rutinlerimiz var. 

Ve bunların arasına sıkıştırılmış hayaller..

Gerçekleşen hayallerimiz rutine dönüşse de nihayetinde mutlaka ödenen bir bedeli vardır kısacası..

Sonuç olarak şahsım adına başardım.

Mutlu olmayı, mutsuzluklarla...

Kahkahayı, bedelini gözyaşlarıyla da ödesem de;

Başardım dolu dolu kahkaha atmayı..

İşkadını olmayı başardım.

Anne olmayı,

Eş olmayı..

Üzmemeyi başardım kimi zaman kimilerini kırarak..

Ya da kimilerini üzmemek adına kendimi kırmayı başardım.

Çoğu zaman kendime kıyaraktı merhametim tüm insanlığa..

Sonuç olarak yanlışlarım çok..

En çok da kendime..

Ama keşkem yok.

Sanıyorum tekrar yaşasam aynı şekilde yaşardım.

Kendime tüm acımasızlıklarıma rağmen..

PEKİ YA SİZ??