Beklentisizlik Sanatı

Hayat bazen, en çok beklediklerimizden en büyük sessizliklerle sınar bizi.Bir söz, bir adım, bir destek… Oysa zamanla öğreniriz ki, kimse kimsenin eksik parçası değil.

   Ve gerçek mutluluk, başkalarından değil, kendi içimizde büyüttüğümüz huzurda başlıyor.İşte tam da bu yüzden, beklentisizlik bir kaçış değil, bir olgunluk sanatı aslında.

  Bazen kimseden bir şey beklemediğimizde, kırılmaların, hayal kırıklıklarının da azaldığını fısıldadığında öğreniriz hayatın bize sessiz sessiz neler verdiğini. Ancak insan olarak bizler bu sessiz öğüdü duymakta pek de mahir değiliz. Sevdiklerimizden anlayış, dostlarımızdan vefa, ailemizden destek bekleriz. Ve çoğu zaman bu beklentiler karşılıksız kalır. 

İnsanın en büyük yanılgısı, mutluluğunu başkalarının davranışlarına bağlaması aslında. Bir söz, bir jest, bir destek beklemek; zamanla insanı yorar, kırar, hatta içten içe tüketir. Oysa hayat, en çok da beklentiyi azalttığımızda güzelleşir. Mutluluğu bir başkasının kalbinde değil, kendi içimizde bulduğumuzda gerçek özgürlüğe ulaşırız.

Beklentisiz yaşamak, umursamamak ya da sevgiden vazgeçmek anlamına gelmez. Aksine, en saf haliyle sevmeyi, karşılık beklemeden vermeyi öğrenmektir. Bir tebessüm ederken teşekkür beklememek, destek olurken takdir aramamak, yanında olurken hatırlanmayı şart koşmamak… İşte gerçek bağlılık ve mutluluk böyle başlar.

Hayatı olduğu gibi kabul etmeye başlarız.

Bugün bir Gazzeye dönüp bakınca, deprem bölgesinde hala hayata tutunma mücadelesi veren insanları görünce, evine giderken bir benzin istasyonunda aracını yıkarken 2 coçugu ile heyelan altından cenazesi çıkan aileyi düşününce nefes almanın en büyük nimet şükür sebebi olduğunu anlıyor insan.

  Mutluluk, küçük anların içinde gizli. Bir sabah pencereye vuran güneşte, içtiğin bir fincan acı kahvenin içinde, ansızın duyulan bir kuş sesinde… Ne birinin sözünde, ne birinin omzunda saklı. Kendimize döndüğümüzde, kendi iç sesimize kulak verdiğimizde gerçek huzuru buluruz.

Bu yüzden bugün bir karar vermek gerek;

Sevgiyi karşılıksız vermek, iyiliği karşılık beklemeden sunmak ve en önemlisi, mutluluğu başkalarının ellerine bırakmadan kendi yüreğimizde yeşertmek...

  Çünkü en güçlü insanlar, kimseye yük olmadan sevebilen, kimseye tutunmadan yürüyebilenlerdir. Ve gerçek mutluluk yaşamın kendisinde saklıdır.

Hayatın bize hep en güzel günleri sunması dileğiyle..

Beklentisiz ama umutla...