MUTLULUKTAN KORKMA

Geçmişten günümüze öğrendiklerimiz, bizlere adete mutlu olmayı yasaklamış gibi halk arasında “çok gülme çok ağlarsın” sözü bunlardan sadece bir tanesi. Gülmemek veya mutlu olmamak üzerine onlarca söyleme rastlayabilmemiz mümkün. Peki neden bu kadar korkuyoruz mutlu olmaktan gerçekten bu kadar korkunç mu mutlu olmak?

Mutlu olmaktan kim zarar görmüş yada kimin mutluluğu bir başkasına zarar vermiş açıkçası anlamakta zorlanıyorum ve elbette yorumlamakta da…

Bir kafeye veya benzeri bir yere gidersiniz garson gelir size çay içmez misiniz diye sorar soru bile olumsuz. Çay içmek ister misiniz değildir soru, çay “iç- mez- misiniz?

Mutluluğumuzu çevremizdeki insanlarla paylaşmaktan korkarız nazar değer diye bir işimiz hallolana kadar kimseyle paylaşmayız.

Herkes çok mu kötü veya art niyetli ya da biz mutlu olmaktan mı korkuyoruz? Biraz rahat mı bıraksak kendimizi? Duygularımızı veya kendimizi öğretilerin dışında biraz rahat mı bıraksak ne olacaksa olsun mu acaba?

Kol kırılır yen içinde mi kalır yoksa kırılan kolu, acımızı veya hislerimizi paylaşılmalı mıyız? gerçi olumsuzlukları paylaşma konusunda daha cesuruz olumluları paylaşmaktansa çünkü olumsuzu paylaştığımızda her zaman dinleyenimiz olur ve gerçekten mağdur olmak bu coğrafyada hep daha çok avantajlı!!!

Güzel olanları ne kadar paylaşılmalıyım peki ya paylaşırsam nazar değer mi, ya mutluluğumu kıskanırlarsa Allah’ım kafamda deli cümleler…. Toplumdaki söylemler adete mutluluğu yasaklamış gibi olumsuz, her olaya kapılarımız açık hatta şefkatli kollarla sarıp sarmalayabiliriz peki çok mutlu olursak bizi kim kucaklayacak ya da ne olacak ? Yalnız mı kalırız ?

Mutlu olmaktan bu kadar korkan başka bir toplum var mı bilmem ancak mutluluğumuzu paylaşmaya da korkuyoruz neden mi nazar diye merakım şu, biz bu kadar art niyetli bir toplum muyuz? sevdiklerimizin mutluluğundan rahatsız mı oluyoruz yoksa hiç kimse mutlu olsun mu istemiyoruz?

Hani güzel duygular paylaşıldıkça çoğalırdı peki neden paylaşmıyoruz ? Bir sürü çelişki var ortada. Duyguları paylaşmaktan korkan bir toplum olduğumuz ortada özellikle de güzel duyguları, belki de bu duygulara layık olduğumuzu veya hak ettiğimizi düşünmüyoruz kim bilir?

Bütün bunları bir kenara bırak lütfen bu gün çok güldüğün için yarın çok ağlamazsın. Gülmek, ağlamak bunlar hayatın içinde olan duyguların tepkileri, ağlamanın gülmek ile alakası yok gülmenin de ağlamak ile onun için hayatı kendine zehir etme güldüğün için suçluluk hissetme ağladığın içinde…

Hayat sadece tek bir duygudan ibaret değil ve bir duyguyu çok derinden yaşadığında o duygu diğerine sebep olamaz o an hissettiğin ne ise sadece onu yaşa her zaman mutlu olamayız veya her zaman mutsuz, tüm duygular gelip geçicidir hiç bir şey sonsuza kadar sürmez.

Çok gülmenin çok ağlamak ile nedensellik açısından hiç bir alakası yok bu gün çok gülersin yarın da belki de çok ağlarsın ancak bu durum birbirinden tamamen bağımsız bir olaydır.

Ağlamaktan korktuğun için gülmelerin yarım kalmasın ne hissediyorsan içinde doyasıya çıkar tadını ne gülmekten ne de ağlamaktan korkma.

Hayat tek bir duygudan ibaret değil tüm duyguları yaşamak gerek ama hiç bir duygu bir başkasının sebebi de değil bunu sakın aklından çıkarma.

Mutlu olmayı bizlere adete yasaklayan öğretilerin aksine çok mutlu olduğunuz ve mutluluğunuzu doruklarda yaşadığınız bir hafta dilerim.

Sevgilerimle…